สก๊อย เรียกอีกชื่อหนึ่ง คือ อีติ่งชะนี ใส่เสื้อสายเดี่ยว , นางงามรองเท้าแตะ , ราชินี(ปลวก)แห่งฮิห้า (Hi5) , ตุ๊กตาตกแต่งท้ายมอ'ไซ และอื่นๆอีกมากมาย
การแต่งตัวและรูปลักษณ์ภายนอก
โดยองค์รวมแล้วภาพ สก๊อย ที่เราพบเห็นอยู่ทุกวันมักมีลักษณะดังนี้
- ทรงผมยอดฮิต ผมซอยชี้ตั้งเป็นนกหัวขวาน สไลด์ปลายผมบางๆ โกรกสีผมด้วย สีทองหรือน้ำตาล เป็นต้น
- นิยมสวมเสื้อสายเดี่ยว เสื้อเกาะอกหรือเสื้อยืดคอวี เเหวกให้เห็นร่องนม พร้อมโชว์เสื้อในคล้องคอสีปรี๊ด เช่นสีเเดง สีฟ้า สีเขียวเป็นต้น
- กางเกงยีนส์ขาสั้นจุ๊ดจู๋ เสมอจิ๋ม โชว์เรียวขา บางคนขาดำ ขาใหญ่เท่าท่อนซุง เป็นรอยท่อ เห็นเเล้วช่างน่าอนาถใจ
- รองเท้าเเตะหูคีบสีปรี๊ด น่ารักจุ๋มจิ๋ม คู่ละ 99 บาท
- ดัดฟันเเฟชั่น เพิ่มความคาวาอิ
- นิยมใส่บิ๊กอาย หรือคอนเเทกเลนส์แฟชั่นรายปี ที่มีขายอยู่ทั่วไปตามท้องตลาด จัดเป็นไอเท็มเพิ่มความเเบ๊วที่ขาดไม่ได้เลยทีเดียว
- บางคนนิยมเจาะสะดือ เจาะจมูก หรือมีรอยสักเพิ่มไอเท็มความเซ็กซี่
ไอเท็มพิเศษที่ขาดไม่ได้
ไอเท็มเหล่านี้สาวสก๊อยจะมีติดกระเป๋าไว้อยู่ตลอดเวลา เป็นไอเท็มที่ขาดไม่ได้เลยนั่นคือ
- น้ำยาอุทัยทิพ หรือ ลิปทิ้นท์ สีแดงสด
- แป้งเบบี้มายด์กระป๋องขนาดเล็ก หรือแป้งนาทริฟสีเนื้อ
- หวีพกด้ามเล็กๆ
เอกลักษณ์ของสก๊อย นั่นคือมีรสนิยมการ ทาหน้าขาว ปากแดง กล่าวคือ จะนิยมโบ๊ะเเป้งหนาๆ จนหน้าลอย หน้าขาววอกเหมือนผี เเต่คอคนละสี ใช้น้ำยาอุทัยทิพย์หรือยูทิปสีเเดงสด ทาริมฝีปากด้านใน
ไอเท็มอื่นๆ
- นิยมใช้โทรศัพท์จีนแดงที่มีลำโพงเยอะๆ เเต่ปัจจุบันนิยมใช้โทรศัพท์แบล็กเบอรี่ 8520 คล้องคอไว้เวลาไปไหนมาไหน ให้คนรู้ว่า "กูก็มี" (ซึ่งแบล็คเบอร์รี่รุ่นนั้นเป็นรุ่นเก่าที่มีราคาสามพันกว่าๆ)
นอกเหนือจากนั้น ยังพบว่าสก๊อย จะสร้าง Hi5 เป็นของตัวเอง และขโมยรูปหนังหน้าชาวบ้านเขามา 'เฟค' ส่วนใหญ่นิยมมีชื่อเรียกเป็นภาษา มะนาวต่างดุ๊ด ใช้อักขระประหลาดวิปลาสพิการที่ไม่มีมนุษย์คนใดอ่านได้ได้ เป็นชื่อที่ใช้ในเว็บบอร์ด เวปไซด์ต่างๆ และมักจะหาเรื่องประจานสติปัญญา ให้คนด่าพ่อล่อแม่ตัวเอง ดังตัวอย่างต่อไปนี้
hi5 - lยดมๅแร้ว เปนสก๊อยอ่ะคร่ะ' มิ๊อะรัยมะ
hi5 - นู๋ น๊องปลา แรสแระส๋วย
hi5 - เป๋นคลจิงไจ แต่มั่ยจิงจังส์
การใช้ภาษา
ลักษณะการสรรหาอักษรมาประสมเรียบเรียงขึ้นใหม่อย่างไม่เกรงใจบรรพบุรุษชาติเกิด ดังเช่น , ษ๋วย (สวย) , น่ะคร่ะ (นะคะ) , ณ๊องคลเน้น่าลั๊กทิ๊สุ๊ดเรย (น้องคนนี้น่ารักที่สุดเลย) จาปัยไนยลอเลาดั๊วะ (จะไปไหนรอเราด้วย)พวกนี้คือภาษาแอ๊บแบ๊วที่ถูกเติมเข้าไปใน ภาษาวิบัติโดยเหล่าสก๊อย
ทั้งนี้ ที่สก๊อยชื่นชมการใช้ภาษาวิบัติ เพราะคิดว่าใช้แล้วตัวเองดูน่ารัก แอ๊บแบ๊ว ไร้เดียงสา น่าค้นแม้คนทั่วไปจะรู้สึกว่าน่าเอาถั่วเขียวเทราดถนนให้มอไซค์ล้มกลิ่งโค่โล่หน้าแถกลงกับถนนก็ตาม
เอาล่ะ ขอยกตัวอย่าง ภาษาวับัติ อย่างคร่าวๆ ก่อนที่ท่านผู้อ่านจะต้องพึ่งยาพาราเซ็ตตามอลไปมากกว่านี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น